Een zwaar verdiende 1-0

Het is eind april en de zonnestralen van vorige week zijn ingewisseld voor pijpestelen. Flinke pijpestelen, eindelijk lekker voetbalweer. Ik heb Koningsdag gevierd met mijn kroost en de dag na koningsdag zijn we naar het strand geweest. Het zijn twee dagen waarbij ik de voetbalgroepsapp niet echt tot de laatste letter heb bijgehouden. Tussen vele getypte teksten, de pretparkkiekjes van de heer Van Scheters, een aantal filmpjes van klussende vrouwen, wat nachtelijke geluidsfragmenten en nog wat telefoonvervuiling die ik linea recta naar de prullenbak heb verwezen is er schijnbaar ook medegedeeld dat we vandaag onthoofd zijn. Doordat er bij het eerste een aantal op vakantie zijn moeten onze scorende heren van vorige week om half drie plaats nemen op de bank. Ik ga verder geen namen noemen, ze weten het zelf ook wel. Nadat ik meerdere malen de heer op zeer diverse en uiteenlopende manieren heb vervloekt komt dan toch het besef. Er zal geroeid moeten worden met de riemen die we hebben. Bij het, ietswat onhandig, ophangen van de opstelling door ons aller leider worden de gelegenheidsspitsen duidelijk. De heren Van Strien en weer eens opdravende heer Verhulst mogen aanvangen in de punt van de aanval. 

Warming op, lang genoeg om het ijskoud te krijgen. Verder nog een paar ballen het Wiel in en het is weer einde warming op. 

De mannen uit Den Hout zijn van dusdanig serieus niveau dat ze eerst terug naar de kleedkamer gaan. De waterzakdrager van de oranje witten denkt dat we op het hoofdveld mogen spelen. Na een paar eenzame minuten in de dug-out aldaar druipt hij toch af naar het B-veld.  Iedereen, tot en met de grensjagers aan toe, staan er klaar voor. De klokken van de kerk hebben vijf minuten geleden al geslagen om half 12 aan te duiden. In de verte komt dan uiteindelijk toch meneer de Scheidsrechter de kleedkamer uit voor het geven van de leiding. Nadat hij sfeer heeft geproefd in de kantine komt hij dan toch naar het groene gras van het B-veld voor de tos. 

Tos. 

Kapitein roodbaard is na een paar slechte afleveringen op het youtube kanaal "vissen achter het net" weer eens in de middencirkel om de tos aan te gaan. Hij heeft hem nog gewonnen ook. 

Einde tos. 

Het goede spel van de afgelopen tijd wordt voortgezet. Het middenveld met de heer de Meijer, die af en toe nog een beetje met zijn gedacht in Porto zit, en de uit glas bestaande heer Stuys staat degelijk. Vandaag geflankeerd door een zoals altijd hard werkende Maxi de Ronde en ons Mientje, die eigenlijk net iets te dik is voor het blouske wat hij vandaag aanheeft.  De gebruikelijke vuurpijlen zijn volledig doorweekt en bijna alles gaat over de grond.  Het is goed te zien dat de heer Verhulst al een paar maanden niet gevoetbald heeft, open kansen worden opzichtelijk gemist en schoten halen niet eens de zijlijn, maar ach, hij doet zijn best.  De Den Houtse mannen worden goed van de goal afgehouden en ze creëren geen noemenswaardige kansen. Aan het einde van de eerste helft zijn de knieën van kapitein roodbaard blauw, staat best goed bij dat rood. 

Rust. 

Met gevaar voor eigen leven droogt de jongste van Lammers zichzelf af. Ik denk dat mevrouw Lammers de tafelkleedjes van de cocktail party tegelijk met de handdoeken heeft gewassen. De houtenprikkertjes zaten vast in het linnen. Verder probeert de kapitein nog een grapje te maken maar deze is nog vele male slechter als de sponsbob inbreng van vorige week. Ik kan me niet eens meer herinneren hoe deze ging, zo slecht. Ik moest zelfs vragen of het een grap betrof, zo slecht. 

Einde rust. 

Er blijkt toch wat mis te zijn met het klokwerk van de KNVB-meneer, wederom een te late aanvang van een speelhelft. De eerste tien minuten lijken de Irenenaren de punten mee naar huis te willen nemen en voeren de druk op. Er ontstaat echter geen echt gevaar. Na een schot over twee vangnetten, drie hakkies met het scheenbeen en vier kopballen met de kont is daar dan toch eindelijk de klasse te zien van de heer Stuy. Hij lanceert de heer Van Strien over de linkerflank. En jawel, ze bestaan nog, van die jonge gasten die zonder probleem drie wedstrijden in één weekend spelen. De piepjonge heer Broeders is vanaf de rechtsbakpositie in volle sprint naar de vijandelijke zestienmeter geknalt om daar de voorzet van de heer Van Strien binnen de jassen. De verdiende 1-0 is een feit. Als hij hem niet gemaakt had was daar de heer Nellissen nog geweest. Het is geen hangen en wurgen, mede door een excellente heer Soeters, maar het eindsignaal van de voor de rest uitstekend fluitende scheidsrechter voelt wel als een kleine verlossing. De tweede overwinning van het seizoen is een feit. 

• Fonkelnieuwe kruk voor het krukkend verenigingsbeest; 

• maar liefst 2 maandkrakers beschikbaar; 

• Een tosti in het dubbelzijdig tosti apparaat moet toch worden omgedraaid; 

• Bisschop lookalijk; 

• issieparie ook op zondag open; 

• Dropshot in glazen schoen; 

• Poepen in het donker; 

• Haans en Aans kijken tegenwoordig het 1e; 

• Miniemientje en het broodje speciaal met hamburger; 

• Glennnie; 

• De heer Wierescsczcsszzsk veel meters; 

• Geel voor Mien, in de papieren voor mienniemien. 

"De eindspurt" 

Het is vandaag ook NAC – Heerenveen. Een regelrechte degradatiekraker aan het einde van het seizoen van de Nederlandse Eredivisie. Er zijn binnen ons team een aantal fanatieke supporters. De Jongste van Lammers is hem al gepeerd in de rust. Andere geel-zwarte aanhangers zijn onder andere de heer Soeters en de heer Nellissen. De laatst genoemde heeft in de tweede helft dienst gedaan als hangende en wurgende gelegenheidsspits. De meest intensieve sprint van vandaag was echter de eindspurt naar het kleejlokaal na het laatste fluitsignaal. Wellicht een voorbode voor de eindspurt in onze ranglijst.